[vc_row][vc_column][vc_column_text]Allereerst is de allermooiste prijs, of prijzen, alle lieve en ontroerende reacties die ik krijg wanneer ik een Day in the Life heb opgeleverd, zoals de prachtige woorden van Sanne moeder van Hartekind Puck, die precies weergeven waarom ik doe wat ik doe, documentaire -familie- fotografie![/vc_column_text]

WKZ openhartoperatie Hartekind, WKZ Utrecht, ziekenhuis reportage documentaire fotografie, foto door Sandra Stokmans Fotografie
Sanne

Wat was het bijzonder om jou te mogen ontmoeten. Zoveel warmte en liefde nam je mee. Je begon met foto’s maken en je verdween voor ons in de ruimte. Hierdoor waren we totaal niet meer bezig met het feit dat er foto’s van ons gemaakt werden, tijdens een voor ons zo emotioneel moment.


Ik heb dan ook behoorlijk wat tranen laten vloeien, en dat hier foto’s van gemaakt werden, heb ik amper gemerkt. Je straalt zoveel rust en puurheid uit… dit wensen wij iedereen toe. Je hebt voor ons dingen vast kunnen leggen, die we anders nooit zouden kunnen zien. Want, welke ouder, heeft er nou foto’s van het hartje van zijn kindje?! Wij nu dus wel! Ook hoe het er aan toe gaat tijdens een operatie, zijn dingen die je normaal niet weet en ziet.


Van te voren vonden we het enorm spannend om de foto’s te ontvangen. Want, het zijn toch foto’s van een heel ingrijpend moment.Je hebt alles van begin tot eind zo mooi, teder en liefdevol vastgelegd. Door het zien van deze foto’s, zijn vragen voor ons beantwoord. Vragen zoals, zijn ze wel lief voor onze dochter tijdens de operatie (je gaat er wel van uit, maar toch), hoe ziet ze eruit tijdens de operatie, wat gebeurt er allemaal qua personeel en apparatuur?


Ook de foto’s van haar hartje, zijn heel teder en mooi geworden.  En, juist die foto’s waarop bij ons de emoties te zien zijn, samen met onze dochter… wat zijn ze mooi. Zo puur, zo echt.Bij het zien van de foto’s, waren we weer even terug in dat moment, het raakte ons. Maar tegelijkertijd zijn we enorm dankbaar, met al die doktoren, chirurgen, anesthesisten en noem maar op. Want door hen, mogen wij nog elke dag enorm van onze dochter genieten.


Deze foto’s zijn voor ons zo bijzonder en belangrijk, ze gaan zeker een bijdrage vormen in ons verwerkingsproces van de afgelopen heftige periode.
Sandra, enorm bedankt voor deze prachtige foto’s. Je bent een bijzonder mens. Ga vooral door met dat waar je goed in bent! Mensen vastleggen zoals ze echt zijn. Je doet hele waardevolle dingen.

[vc_empty_space][vc_column_text]Of van Bram van Wijk, kinderhartchirurg bij het Wilhelmina Kinderziekenhuis, nadat hij de foto’s van de openhartoperatie van Puck te zien kreeg:[/vc_column_text]
Ziekenhuisreportage - openhartoperatie van een Hartekind in het Wilhelmina Kinderziekenhuis (WKZ) in Utrecht. Foto door Sandra Stokmans Fotografie
Dr. A. van Wijk

Hartelijk dank voor het doorsturen van de foto’s. Het is echt prachtig geworden! Je geeft echt een goed beeld wat de kinderen en hun ouders ondergaan.

Je aanwezigheid op de OK was erg goed; waarmee ik bedoel dat je ons tijdens het werk totaal niet hebt afgeleid en dat je toch mogelijkheid hebt gezien alles goed in beeld te brengen. Daarmee hebben de foto’s voor mij als professional ook een grote waarde het is bijzonder om tijdens je werk gefotografeerd te worden. Het geeft een goed beeld wat het werk op de OK inhoudt.

[vc_empty_space][vc_column_text]

Dit is wat ik doe: -onopgemerkte- momenten vastleggen in je dagelijks leven, in je werk, zodat deze later niet vergeten worden. 

Meer van dit soort mooie reacties kun je vinden onder Prachtige reacties!

[/vc_column_text][vc_empty_space][ultimate_fancytext fancytext_align=”left” strings_textspeed=”35″ strings_backspeed=”0″ typewriter_loop=”off” fancytext_strings=”Erkenning vanuit professionele hoek … onder andere 2x een 1STE plaats en 1x een OVERALL best award!” strings_font_size=”desktop:35px;” strings_line_height=”desktop:40px;”][vc_column_text]En als je dan ook nog eens, niet een keer maar meerdere keren (dit jaar!), erkenning en validatie krijgt vanuit professionele hoek dan is dat zo onwijs gaaf, en ben ik daar zo enorm trots op!![/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]Megatrots ben ik op onderstaande foto, gemaakt tijdens de eerste bevalling die ik heb vastgelegd. De bevalling van een Hartekind. Ik weet wat voor een foto ik wil gaan maken, omdat ik van te voren goed heb nagedacht wat visueel een sterk beeld zou kunnen zijn voor mijn #projectHartekind. Maar ik ken de ouders niet (wel de moeder van te voren telefonisch gesproken), hoe zullen ze het gaan vinden… en ik weet een hoop dingen rondom het vastleggen van een bevalling niet, zoals: hoe -specifiek- deze bevalling zou lopen, wat mag ik wel en niet doen, waar kan ik wel of niet bij, etcetera.

 

Op het moment dat ik deze foto maak, en nog een andere, weet ik dat ik foto heb voor #ProjectHartekind van deze sessie. Ik voel het. Dan is het zo gaaf dat het ook beloond wordt met niet 1 maar 2 prachtige awards. Een van de mooiste, meest veelzeggende storytelling foto’s die ik heb gemaakt in 2019!

 

Met foto “De geboorte van Baby Kay: De nasleep van de geboorte van een kind: een kind met een aangeboren hartafwijking en de impact hiervan op een vader.” win ik de 1e plaats (!!) in de categorie “Single Image” van de Focus on the Story Awards 2019, en ik win de 3e plaats in de categorie “Geboorte” van de Documentary Family Awards (DFA).

 

Wat ik heel mooi vind is dat Focus on the Story over de foto het volgende schrijft: “een onderliggende tederheid die de voelbare pijn in de scène overstijgt… dit zijn beelden die een van de grootste doelen van visual storytelling bereiken – ze laten ons voelen.” Een mooier compliment, naast de woorden van ouders zelf over wat de foto met hen doet, kan ik mij haast niet indenken.

[/vc_column_text][vc_empty_space][vc_single_image image=”2615″ img_size=”full” add_caption=”yes” image_hovers=”false”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]Dit jaar begint en eindigt wat awards betreft als een ware droom. Ik had een aantal foto’s ingestuurd voor de laatste DFA’s van dit jaar. Drie foto’s en mijn serie over de openhartoperatie van Puck zijn doorgegaan naar de ‘live-judging’! En deze foto, die door iedereen online als de “The jumping dog” werd betiteld wint de 1ste plaats in de categorie “Cell Phone Only” en tot mijn verbazing en vreugde ook nog eens 3e plaats Overall (!!) van de Documentary Family Awards (DFA). Dus van alle foto’s die zijn ingezonden, 10,000 duizenden, wordt deze bekroond met een 3de plaats!

 

Dit is ook een foto die ik al langer voor mij zag. Mijn dochter en ik gaan geregeld wandelen bij de Kleine Plas bij Maarssen. Welk weer het ook is zij gaat (bijna) altijd het water in of wordt nat. Het is die dag heerlijk weer, mooi fel zonnetje en een prachtige blauwe lucht. Ik zie haar al een paar keer de houding die op deze foto staat, doen. Zo typisch Marie ook. En dan is ze op dit plekje, gaat liggen met haar hoofd in het water (wie doet dat nou?!). Ik pak mijn iPhone, bepaal mijn compositie, wacht ik tot de hond gaat springen en dan is het een kwestie van veel schieten. Nadat Marie en hond klaar zijn met wat ze aan het doen zijn, kijk ik door de foto’s en zie bovenstaande foto ertussen staan. Ik ben zo blij dat ik dit moment voor Marie, voor later, heb kunnen vastleggen.[/vc_column_text][vc_single_image image=”3461″ img_size=”full” add_caption=”yes” image_hovers=”false”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]De ochtend na de live-streaming van de DFA-awards eind maart van 2019, gloeit mijn telefoon van de blije lieve berichtjes van twee collega’s dat ik, na de derde plaats in de categorie “Birth”, ook nog een award heb gewonnen in de categorie “Humor”! De fantastische foto van Tom in keepersoutfit op de toilet wint – subtiele humor is it. Een heerlijke foto waar ik altijd blij van wordt als ik het zie. Bij de eerste DFA cyclus in 2018 kwam deze al door tot de live jurering maar werd maar 1 milliseconde bekeken en gepasseerd, en nu wint deze alsnog!! Van de twee foto’s die doorgaan naar de live jurering worden ze beiden beloond met een award. Ik kan het haast niet geloven en bij zo onwijs blij en trots![/vc_column_text][vc_single_image image=”2617″ img_size=”full” image_hovers=”false”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_empty_space][vc_separator][vc_empty_space][ultimate_fancytext fancytext_align=”left” strings_textspeed=”35″ strings_backspeed=”0″ typewriter_loop=”off” fancytext_strings=”Nog een honorable mention en een paar finalisten van dit jaar!” strings_font_size=”desktop:35px;” strings_line_height=”desktop:40px;”][vc_empty_space][vc_single_image image=”3057″ img_size=”full” add_caption=”yes” image_hovers=”false”][vc_empty_space][vc_single_image image=”3491″ img_size=”full” add_caption=”yes” image_hovers=”false”][vc_empty_space][vc_single_image image=”3489″ img_size=”full” add_caption=”yes” image_hovers=”false”][vc_empty_space][vc_single_image image=”3490″ img_size=”full” add_caption=”yes” image_hovers=”false”][vc_empty_space][vc_separator][vc_empty_space][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/4″][vc_single_image image=”3147″ img_size=”full”][/vc_column][vc_column width=”3/4″][vc_column_text]Documentary Family Award is dé award waar je op hoopt als documentaire familiefotograaf. De DFA is de meest prestigieuze internationale fotowedstrijd, het beste van het beste, op gebied van documentaire familiefotografie. Het niveau is zo hoog en wordt elk jaar hoger. De wedstrijd is in het leven geroepen door Kirsten Lewis die wordt gezien als de grondlegster van dit fantastische genre, de documentaire familiefotografie, als ook Jenna Shouldice en Tristan Shouldice. Eerst worden alle inzendingen geselecteerd door 3 juryleden om daarna door Kirsten en Jenna en een van de vorige juryleden beoordeeld te worden in een ‘live judging’. Erg leerzaam en interessant.

 

De droom van de oprichters van DFA is om een documentary family award in het leven te roepen die het werk in dit genre eert, fotografen verder helpt in dit genre en ook tegelijkertijd een leerervaring is. Omdat je nooit hoort waarom je foto gekozen wordt of niet; je hoort nooit wat je beter had kunnen doen. Je krijgt nooit feedback over wat je had kunnen doen, zodat de foto beter of sneller kan worden gelezen voor de kijker. Hoe cool is het dan wanneer je afbeeldingen (van de 10.000-en) doorgaan naar de live-beoordeling en de kans krijgen om voorzien te worden van critique. En door het luisteren naar hun critique op andere foto’s kun je ook zoveel opsteken.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_separator][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/4″][vc_single_image image=”3148″ img_size=”full” onclick=”custom_link” img_link_target=”_blank” link=”https://focusonthestory.org/2019/04/23/2019-focus-on-the-story-awards-presenting-the-single-image-winners/”][/vc_column][vc_column width=”3/4″][vc_column_text]Focus on the Story is een non-profitorganisatie met een missie om fotografen met verschillende achtergronden te ondersteunen en aan te moedigen om visuele verhalen te gebruiken om aandacht te vestigen op kritieke problemen, culturele kloven te overbruggen en sociale veranderingen te stimuleren. Deze organisatie organiseert jaarlijks een festival in Washington D.C., Amerika.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

1 reactie

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn aangegeven met *

Plaats reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.